የወይን ታሪክ ታውቃለህ?

ወይን በተለምዶ ከተመረቱ ወይን የተሰራ የአልኮል መጠጥ ነው።እርሾ በወይኑ ውስጥ ያለውን ስኳር ይበላል እና ወደ ኢታኖል እና ካርቦን ዳይኦክሳይድ ይለውጠዋል, በሂደቱ ውስጥ ሙቀትን ያስወጣል.የተለያዩ የወይን ዘሮች እና የእርሾ ዓይነቶች ለተለያዩ የወይን ዘይቤዎች ዋና ዋና ምክንያቶች ናቸው።እነዚህ ልዩነቶች የሚመነጩት በወይኑ ባዮኬሚካላዊ እድገት፣ በመፍላት ውስጥ የሚደረጉ ምላሾች፣ የወይኑ አብቃይ አካባቢ (ሽብር) እና የወይኑ አመራረት ሂደት መካከል ባለው ውስብስብ መስተጋብር ነው።ብዙ አገሮች የወይን ዘይቤዎችን እና ባህሪያትን ለመግለጽ የታሰቡ ህጋዊ ይግባኞችን ያወጣሉ።እነዚህ በተለምዶ የጂኦግራፊያዊ አመጣጥ እና የተፈቀዱ የወይን ዝርያዎችን እንዲሁም ሌሎች የወይን አመራረት ገጽታዎችን ይገድባሉ።ከወይኑ ያልተሰራ ወይን እንደ ሩዝ ወይን እና እንደ ፕለም ፣ ቼሪ ፣ ሮማን ፣ ከረንት እና አልደርቤሪ ያሉ የፍራፍሬ ወይንን ጨምሮ ሌሎች ሰብሎችን ማፍላትን ያካትታል ።

በጣም የታወቁት የወይን ዱካዎች ከጆርጂያ (6000 ዓክልበ. ግድም)፣ ኢራን (ፋርስ) (5000 ዓክልበ. ግድም) እና ሲሲሊ (4000 ዓክልበ. ግድም) ናቸው።ወይን በ 4500 ዓክልበ ወደ ባልካን አገሮች ደረሰ እና በጥንቷ ግሪክ፣ ትሬስ እና ሮም ይበላና ይከበር ነበር።በታሪክ ውስጥ, የወይን ጠጅ በአስካሪ ተጽእኖዎች ይበላ ነበር.

ከ6000-5800 ዓክልበ. ድረስ ያለው የወይኑ ወይን እና ወይን ጠጅ እና ወይን ጠጅ የመጀመርያው የአርኪኦሎጂ እና የአርኪኦኮሎጂካል ማስረጃ በዘመናዊቷ ጆርጂያ ግዛት ላይ ተገኝቷል።ሁለቱም የአርኪኦሎጂ እና የጄኔቲክ መረጃዎች እንደሚያመለክቱት የመጀመሪያው የወይን ምርት በሌላ ቦታ በአንጻራዊ ሁኔታ ቆይቶ ነበር ፣ ምናልባትም በደቡብ ካውካሰስ (አርሜኒያ ፣ ጆርጂያ እና አዘርባጃን ያጠቃልላል) ወይም በምስራቅ ቱርክ እና በሰሜን ኢራን መካከል ባለው የምዕራብ እስያ ክልል ውስጥ ሊሆን ይችላል።ከ4100 ዓክልበ. በፊት የታወቀው የወይን ፋብሪካ በአርሜኒያ የሚገኘው አሬኒ-1 ወይን ፋብሪካ ነው።

ወይን ባይሆንም ቀደምት የወይን እና ሩዝ የተቀላቀሉ የፈላ መጠጦች በጥንቷ ቻይና (7000 ዓክልበ. ግድም) ተገኝተዋል።

አርሜናውያን አምፎራ ምናልባትም ወይን ወደ ንጉሡ ሲያመጡ የሚያሳይ የአፓዳና፣ ፐርሴፖሊስ ምስራቃዊ ደረጃዎች እፎይታ ዝርዝር

እ.ኤ.አ. በ2003 በአርኪኦሎጂስቶች የወጡ ዘገባዎች በሰባተኛው ሺህ ዓመት ከዘአበ መጀመሪያ ላይ በጥንቷ ቻይና ውስጥ ወይን ከሩዝ ጋር ተቀላቅለው የተቀላቀሉ መጠጦችን ለማምረት ይቻል እንደነበር አመልክቷል።ከጂያሁ የሄናን የኒዮሊቲክ ቦታ የሸክላ ማሰሮዎች በተለምዶ በወይን ውስጥ የሚገኙትን የታርታር አሲድ እና ሌሎች ኦርጋኒክ ውህዶችን ይዘዋል ።ይሁን እንጂ እንደ ሃውወን ያሉ ሌሎች የክልሉ ተወላጆች ፍራፍሬዎች ሊወገዱ አይችሉም.የሩዝ ወይን ጠጅ ቀዳሚ የሚመስሉት እነዚህ መጠጦች ከሌሎች ፍራፍሬዎች ይልቅ ወይንን የሚያካትቱ ከሆነ ከ 6000 ዓመታት በኋላ ከተዋወቀው ቪቲስ ቪኒፌራ ይልቅ በቻይና ውስጥ ከሚገኙት በርካታ ደርዘን ዝርያዎች ውስጥ አንዱም ይሆኑ ነበር።

የወይን ባህል ወደ ምዕራብ መስፋፋቱ ምናልባት በፊንቄያውያን በሜድትራንያን ባህር ዳርቻ ካሉት የከተማ ግዛቶች ወደ ውጭ በመስፋፋቱ የዘመናዊ ሊባኖስን (እንዲሁም ትናንሽ የእስራኤል/ፍልስጤም እና የባህር ዳርቻ ሶሪያን ጨምሮ)፤[37] ] ቢሆንም፣ በሰርዲኒያ ያለው የኑራጂክ ባህል አስቀድሞ ፊንቄያውያን ከመምጣታቸው በፊት የወይን ጠጅ የመብላት ልማድ ነበረው።የባይብሎስ ወይን በብሉይ መንግሥት ጊዜ ወደ ግብፅ ከዚያም ወደ ሜዲትራኒያን ባሕር ይላካል።ለዚህም ማስረጃው በ 750 ዓክልበ. ሁለት የፊንቄያውያን መርከብ ተሰበረ፣ የወይን ጭኖቻቸው ሳይበላሹ የተገኙት፣ እነዚህም በሮበርት ባላርድ የተገኙት የወይን ጠጅ (ኬረም) የመጀመሪያዎቹ ታላላቅ ነጋዴዎች እንደመሆናቸው መጠን ፊንቄያውያን ከኦክሳይድ የጠበቁት ይመስላል። የወይራ ዘይት፣ ከሬቲና ጋር የሚመሳሰል የፓይን እንጨት እና ሙጫ ማኅተም ይከተላል።

በ515 ዓ.ዓ. በፐርሴፖሊስ የሚገኘው የአፓዳና ቤተ መንግሥት ጥንታዊ ቅሪቶች ከአካሜኒድ ኢምፓየር የመጡ ወታደሮች ለአካሜኒድ ንጉሥ ስጦታ ሲያመጡ የሚያሳይ ሥዕላዊ መግለጫዎች ይገኙበታል።

በሆሜር (8ኛው ክፍለ ዘመን ከዘአበ፣ ነገር ግን ምናልባት ቀደምት ጥንቅሮችን የሚመለከት)፣ አልክማን (7ኛው ክፍለ ዘመን ዓክልበ.) እና ሌሎችም ውስጥ ስለ ወይን የሚጠቅሱ ጽሑፋዊ ማጣቀሻዎች በብዛት ይገኛሉ።በጥንቷ ግብፅ፣ ከ36ቱ የወይን አምፖራዎች ስድስቱ በንጉሥ ቱታንክማን መቃብር ውስጥ “ካዪ” የሚል ስም የያዙ የንጉሣዊው አለቃ ቪንትነር ተገኝተዋል።ከእነዚህ አምፖራዎች አምስቱ ከንጉሱ የግል ይዞታ የተውጣጡ ሲሆኑ ስድስተኛው ደግሞ ከአተን ንጉሣዊ ቤት ርስት ናቸው።ከክርስቶስ ልደት በፊት ከክርስቶስ ልደት በፊት ከሁለተኛው እና ከመጀመሪያዎቹ ሺህ ዓመታት ጀምሮ በዘመናዊቷ ቻይና በመካከለኛው እስያ ዢንጂያንግ የወይን ዱካዎች ተገኝተዋል።

ከመከር በኋላ ወይን መጫን;Tacuinum Sanitatis, 14 ኛው ክፍለ ዘመን

በህንድ ውስጥ በወይን ላይ የተመሰረቱ ወይን ለመጀመሪያ ጊዜ የተጠቀሰው በ4ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ የንጉሠ ነገሥት ቻንድራጉፕታ ማውሪያ ዋና ሚኒስትር ቻናክያ ከጻፋቸው ጽሑፎች ነው።ቻናክያ በጽሑፎቹ ውስጥ ንጉሠ ነገሥቱን እና ፍርድ ቤቱ ማድሁ በመባል የሚታወቀውን የወይን ጠጅ አዘውትሮ መውጣቱን ሲዘግብ የአልኮል መጠጥን ያወግዛል።

የጥንት ሮማውያን ወይን በጋሪሰንት ከተሞች አቅራቢያ ወይን ተክለዋል, ስለዚህ ወይን በረዥም ርቀት ላይ ከመርከብ ይልቅ በአካባቢው ይመረታል.ከእነዚህ አካባቢዎች አንዳንዶቹ በወይን ምርት በዓለም ታዋቂ ሆነዋል።ሮማውያን በባዶ ወይን ዕቃዎች ውስጥ የሚቃጠሉ የሰልፈር ሻማዎች ትኩስ እና ከሆምጣጤ ሽታ ነፃ እንዳደረጋቸው አወቁ።በመካከለኛው ዘመን አውሮፓ የሮማ ካቶሊክ ቤተ ክርስቲያን ቀሳውስቱ ለቅዳሴው እንዲቀርቡ ስለፈለጉ የወይን ጠጅ ይደግፉ ነበር በፈረንሳይ የሚገኙ መነኮሳት ለብዙ ዓመታት ወይን ይሠሩ ነበር, በዋሻ ውስጥ ያረጁ ነበር.እስከ 19ኛው መቶ ዘመን ድረስ በተለያየ መልኩ የኖረ አንድ የእንግሊዝ የምግብ አዘገጃጀት መመሪያ ነጭ ወይን ጠጅ ከባስታርድ-መጥፎ ወይም የተበከለ የባስታዶ ወይን ጠጅ ማጥራትን ይጠይቃል።

በኋላ, የቅዱስ ቁርባን ወይን ዘሮች ለበለጠ ጣፋጭ ጣዕም ተጣራ.ይህ በፈረንሳይ ወይን, በጣሊያን ወይን, በስፓኒሽ ወይን, እና እነዚህ የወይን ወይን ወጎች ወደ አዲስ ዓለም ወይን መጡ ዘመናዊ ቪቲካልቸር .ለምሳሌ፣ ሚሽን ወይን በፍራንሲስካውያን መነኮሳት በ1628 ከኒው ሜክሲኮ የወይን ቅርስ ጀምሮ ወደ ኒው ሜክሲኮ አምጥተው ነበር፣ እነዚህ ወይኖች የካሊፎርኒያ ወይን ኢንዱስትሪን የጀመረው ወደ ካሊፎርኒያ መጡ።ለስፔን ወይን ባህል ምስጋና ይግባውና እነዚህ ሁለት ክልሎች በመጨረሻ ወደ ጥንታዊ እና ትልቁ አምራቾች፣ በቅደም ተከተል፣ የዩናይትድ ስቴትስ ወይን ጠጅ ሆነዋል።ቫይኪንግ ሳጋስ ቀደም ሲል በትክክል ቪንላንድ ተብሎ የሚጠራውን በዱር ወይን እና ከፍተኛ ጥራት ባለው ወይን የተሞላ ድንቅ መሬት ጠቅሷል።[51]ስፔናውያን በካሊፎርኒያ እና በኒው ሜክሲኮ የአሜሪካ የወይን ወይን ባህላቸውን ከማቋቋማቸው በፊት ሁለቱም ፈረንሳይ እና ብሪታንያ በፍሎሪዳ እና በቨርጂኒያ በቅደም ተከተል ወይን ለመትከል ሞክረው አልተሳካላቸውም።